Pozytywna dyscyplina
Wstęp do metody „ Pozytywna Dyscyplina” Pracuję z rodzicami dzieci w wieku przedszkolnym. Rozmawiam z nimi, pocieszam, wspólnie staramy się znaleźć rozwiązanie problemu. Rodzice dzielą się ze mną różnymi trudnościami dotyczącymi wychowania dzieci. Są to często skrajne, trudne emocje, rywalizacja wśród rodzeństwa, walka o władzę i wiele innych. Rodzice przychodzą do psychologa w momencie, gdy czują się wyczerpani, zrezygnowani, często traktują to spotkanie jak ostatnią „deskę ratunku”. W tym wszystkim ginie spostrzeganie dziecka jako osoby, która ma własny temperament, charakter, a także różne potrzeby: przynależności, znaczenia, bliskich relacji, poczucia wartości, niezależności i autonomii. Szukając twórczych metod do pracy z rodziną zainteresowałam się tematem „pozytywnej dyscypliny”. Stosowanie jej w życiu codziennym uczy wartościowych umiejętności społecznych i życiowych. Ogólnie metoda ta polega na decydowaniu co chce robić rodzic a potem na uprzejmym i stanowczym wprowadzaniu tej decyzji w życie. Nie czekamy, aż dziecko samo z siebie wypełni nasze polecenie, tylko staramy się tak na nie wpłynąć, aby zrobiło o co je prosimy. Ogólne zasady „Pozytywnej dyscypliny” wyglądają następująco: – wzajemny szacunek: rodzice są stanowczy i w tym mają szacunek dla siebie, ale też uprzejmi dla dziecka i w ten sposób szanują jego potrzeby. – rozumienie przekonania stojącego za zachowaniem: Należy zrozumieć, że za każdym zachowaniem dziecka stoi jakiś cel, jeżeli zrozumiemy motywacje działania naszego dziecka, będzie nam łatwiej zmodyfikować jego działanie – skuteczna komunikacja: Gdy zaprosimy dziecko do procesu rozwiązania problemu, gdy dziecko będzie aktywnie w nim uczestniczyć, to zauważymy, że dzieci nagle zaczną nas „słuchać”. Pamiętajmy o wzajemnym szacunku w komunikacji. – rozumienie świata dziecka: Postarajmy się poznać etapy rozwoju dziecka. Na zachowanie dziecka mogą tez wpływać takie czynniki, jak: kolejność urodzeń, temperament, słabsze umiejętności społeczne, emocjonalne. Gdy to poznamy i zrozumiemy łatwiej będzie nam odpowiednie reagować na zachowanie dziecka. – koncentracja na rozwiązaniach zamiast na karze: Z czasem wypracujemy swoje własne, pełne szacunku i pomocne rozwiązania, także wspólnie z dzieckiem – zachęta: To docenianie postępów, wysiłków, a nie tylko sukcesów dziecka – dzieci zachowują się lepiej, kiedy czują się lepiej: Dzieci chętniej współpracują, kiedy ze strony dorosłych czują zachętę, wsparcie, miłość.
Opracowała psycholog Izabela Olichwiruk na podst. „Pozytywna dyscyplina dla przedszkolaków” J. Nelsen, Ch. Erwin, M.A. Roslynn Ann Duffy
Ostania aktualizacja: 28 kwietnia 2020 12:51